Σε μια κουλτούρα όπου η κοινωνικότητα και η εξωστρέφεια θεωρούνται τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα, η εσωστρέφεια μπορεί να είναι δύσκολη, ακόμα και ντροπιαστική. Αλλά, όπως ισχυρίζεται η Σούζαν Κέιν σε αυτή την παθιασμένη ομιλία, οι εσωστρεφείς διαθέτουν εξαιρετικά ταλέντα και δυνατότητες και θα πρέπει να ενθαρρύνονται και να τιμώνται. Μιά άλλη αντίληψη που αναθεωρεί μοντέρνες παιδαγωγικές αρχές και μεθόδους. Αξίζει να την παρακολουθήσετε.

Έτσι, αν φανταστείτε την τυπική τάξη σήμερα: Όταν εγώ πήγαινα σχολείο καθόμασταν σε σειρές. Καθόμασταν σε σειρές θρανίων έτσι, και κάναμε την περισσότερη δουλειά αρκετά αυτόνομα. Αλλά σήμερα η τυπική τάξη έχει ενωμένα θρανία, τέσσερα, πέντε, έξι ή και εφτά παιδιά απέναντι το ένα το άλλο. Και τα παιδιά εργάζονται σε αμέτρητες ομαδικές εργασίες. Ακόμα και για μαθήματα όπως τα μαθηματικά ή η δημιουργική γραφή, τα οποία πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να εξαρτώνται από την ατομική σκέψη, τα παιδιά αναμένεται να δρουν σαν μέλη επιτροπών. Και για τα παιδιά που προτιμούν να μένουν μόνα τους ή απλά να εργάζονται μόνα, αυτά τα παιδιά συχνά αντιμετωπίζονται ως αποκλίνουσες ή, ακόμα χειρότερα, ως προβληματικές περιπτώσεις. Και η τεράστια πλειοψηφία δασκάλων πιστεύει ότι ο ιδανικός μαθητής είναι ο εξωστρεφής σε αντίθεση με τον εσωστρεφή, ακόμα και αν οι εσωστρεφείς παίρνουν στην πραγματικότητα καλύτερους βαθμούς και γνωρίζουν περισσότερα, σύμφωνα με έρευνες.