Εργασία της μαθήτριας του Στ1 Ασπουγαλή Μαρίας


 

Την Τετάρτη ήμουν πολύ χαρούμενη ,διότι  θα πηγαίναμε με το σχολείο μου στο θέατρο να δούμε την Παναγία των Παρισίων. Μας είχαν ενημερώσει πως ,αμέσως μετά το έργο ,θα παιζόταν ένα θεατρικό που θα μπορούσαν να το παρακολουθήσουν όλοι και ειδικά τα παιδιά με νοητική στέρηση.

          Μόλις τελείωσε το έργο βγήκαμε έξω περιμένοντας την αρχή του δεύτερου έργου. Στην εξωτερική αίθουσα υπήρχε πολύς κόσμος ,μαζί και το ειδικό γυμνάσιο και λύκειο και το   νηπιαγωγείο ,που περίμεναν με ανυπομονησία να αρχίσει η παράσταση. Είχαν ετοιμάσει επίσης και ένα μπαζάρ ,όπου ο κόσμος που βρισκόταν εκεί μπορούσε να αγοράσει για να βοηθήσει αυτά τα παιδιά.  

          Τελικά μετά από λίγη ώρα , η παράσταση ξεκίνησε , με ένα θεατρικό με μπαλόνια μιας και τους αρέσουν τα μπαλόνια και τα πολύχρωμα σχέδια! Το επόμενο ήταν με κάτι παιχνίδια που προσπαθούσαν να βρουν ένα σπίτι. Αυτό πιστεύω πως τους άρεσε περισσότερο ,αφού στο τέλος οι ηθοποιοί ,πήραν ένα θερμό χειροκρότημα από αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά!

Εργασία της μαθήτριας του Στ1 Πουρνατζόγλου Ανθούλας

 

 

Στις 3 Δεκεμβρίου ήταν η παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ήταν μία ηλιόλουστη μέρα, σαν να γιόρταζε και η φύση, την ημέρα εκείνη. Οι δύο τάξεις της έκτης με συνοδούς δασκάλους την κα Κατερίνα Αβδελά και την κα Μαργαρίτα Τσελεκίδου , πήγαμε στο θέατρο «Αστέρια», για να δείξουμε την υποστήριξή μας και να συμπαρασταθούμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Μόλις φτάσαμε στα «Αστέρια», τα πάντα ήταν όμορφα και τακτοποιημένα. Επίσης σε μία γωνία υπήρχαν μερικές ζωγραφιές αφιερωμένες στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Πραγματικά χάρηκα πολύ. Είναι πολύ σημαντικό να δίνεις χαρά σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Ξαφνικά όμως, μόλις τους αντίκρισα ένιωσα λύπη. Σκέφτηκα, πως είναι άδικο να είναι σε αυτήν την κατάσταση. Αμέσως όμως κατάλαβα, πως κι αυτοί είναι σαν και εμάς και πρέπει να τους κάνουμε να νιώθουν ωραία και να τους υποστηρίζουμε. Έπειτα, μπήκαμε στην αίθουσα του θεάτρου και είδαμε δύο μικρά, χαρμόσυνα και ενδιαφέροντα θεατρικά, διαμορφωμένα ώστε να μπορούν να τα δούμε όλοι μαζί. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα περήφανη που τους συμπαραστεκόμουν και μοιραζόμουν πράγματα μαζί τους.

Ήταν μια υπέροχη και πολύ ξεχωριστή μέρα.

Εργασία της μαθήτριας του Στ1 Παπαδοπούλου Μαριέτας